Even zen...

Zo'n zeldzaam moment in ons huisje dat ik even rustig op de bank kan liggen ook al zijn er kinderen thuis. Niet allevijf, dat scheelt. Eleni zit een boek te lezen op haar kamer. Larissa heeft afgesproken met een vriendin en die zitten boven op zolder, Nyntha ligt lekker te slapen en Erik doet met haar mee. En ik? Ik probeer even een rustmoment te nemen.

De afgelopen maanden waren hectisch. Het ging niet altijd even goed met Erik, niet goed met mij. Kinderen brengen ook de nodige zorgen mee. En elke dag was en is een dag met verrassingen. Ik doe mijn best om ons huis n beetje op orde te houden, volg mijn trainingen, probeer daar mijn huiswerk van te maken. Probeer ook dingen op te slaan. Help de meiden waar ik kan, zorg voor mn kleine meisje en overleef. Sommige dagen durf ik te zeggen dat ik geniet. Eindelijk weer eens. Genieten van die hele kleine dingen. N bloesem die in januari bloeit. Een glimlach van Nyntha. Een 10e verjaardag van Xanne. Een mooie blauwe lucht. Af en toe zie ik het en geniet ik. En af en toe?
Tja, dat zijn de dagen dat mijn hoofd zich vult met donkere wolken, dat tranen uit mijn ogen rollen om het minste geringste. Dagen dat het goed is dat er kinderen zijn die me nodig hebben. Dat Erik er is. De dagen waarop er zoveel in mijn hoofd omgaat, waarop de emoties een ware oorlog voeren in mijn hoofd en mijn hart. De dagen dat ik het niet meer weet. En ik weet dat het allemaal heus wel meevalt en dat ik me gelukkig mag prijzen met alles wat ik heb. Mijn gezin, mijn familie, mijn vriendinnen en vrienden...

Ik had me voorgenomen om geen voornemens te nemen voor 2014, maar ik neem er 1. Één hele. Voor dit jaar ten einde is wil ik minstens 25% van de echte Samantha hebben teruggevonden. En niet de Samantha die functioneert op de automatische piloot, maar de enige echte. De mama, de liefmama, de partner, de vriendin en mss zelfs weer de collega.
Ik weet dat ik er hard aan werk. Ik kom mezelf regelmatig tegen tijdens de VERS-training. Zeker nu we het over het stuk hebben waar mijn werkelijke probleem zit. En met de erkenning van dat probleem, komt ook de oorzaak boven. En de dromen en de flashbacks... Maar ik weet dat dit nodig is om de therapieën die voor me in het verschiet te liggen door te komen. En die therapieën zorgen dat ik weer ALTIJD kan genieten en de donkere dagen overgaan in donkere momenten die ik met wat humor en positief omdenken weer kan ombuigen in mooie dingen.

Ik kom er wel... Dat 2014 me maar wat extra kracht mag geven.