Een berichtje voor Nyntha....

Nu lig je dan in mn armen. Zo lief, zo klein, zo kalm en zo tevreden. Vandaag samen met Papa besloten dat we de Mama-melk gaan afbouwen. Alles heb ik geprobeerd om jou die melk van Mama te kunnen blijven geven, maar het is op. Mama kan niet op tegen jou grote honger. Je bent de afgelopen weken zo goed gegroeid dat ik met een gerust hart die overgang maak naar de fles, maar stiekem ben ik toch wel verdrietig... ik had het graag nog weken volgehouden. Je zo dicht mogelijk bij me. Maar ik ben ook wel n beetje trots. Toch vijf weken dat je mijn melk hebt gedronken. En wat heeft het je goed gedaan. Lieve kleine Nyntha, wat ben je hard gegroeid. En als ik je zo in mn armen zie liggen, dan besef ik me eens temeer hoeveel ik eigenlijk van je hou. Van jou, van je grote zussen en van je Papa...

Morgen komen je 2 grote zussen thuis. Ik heb ze gemist, morgen zijn de drie meisjes die in mijn buik zijn gegroeid alledrie bij me.
En nog twee weekjes, dan is ons gezinnetje weer helemaal compleet!

Lief meisje.. groei niet te hard. Weet dat ik van je hou. Ik geniet van je! Elk kleine moment. Elk kleine glimlachje, bewust of onbewust. Zelfs je huiltjes om aandacht. De blik in je ogen als je mij of Papa ziet... ♡

Kus Mama

Moeder zijn!

Ging mijn vorige blog over Moederdag, hoe speciaal is het dan om deze blog te wijden aan het  moeder zijn. Of beter gezegd, het moeder worden!
Tegenwoordig is dit voor veel vrouwen verre van vanzelfsprekend en,  zoals bij de meesten wel bekend, was het dat voor mij ook niet. Om voor het eerst moeder te worden, van Xanne, heb ik heel wat behandelingen moeten/mogen doorstaan in het Ziekenhuis, om na een hele lange weg, eindelijk de woorden te mogen horen dat ik zwanger was! Op 6 januari 2004 werd ik dan ook voor het eerst moeder. Bijna 4 jaar later, maakte Ymke me voor de 2e keer moeder. Voor mij was het toen klaar. Ik had twee gezonde kinderen. Hoevaak  zie en hoor je het niet anders!

Toen ontmoette ik in 2011 Erik. Tja, oud verhaal inmiddels. Erik en ik werden verliefd, zagen elkaar alle weekenden en gingen samenwonen. Dat er een kinderwens was, was niet onbekend bij de mensen om ons heen. Sommigen wisten er meer van dan anderen, maar de wens was er. In november 2012 werd onze wens werkelijkheid  en bleek ik zwanger. Mijn lijf had het voor de 3e keer klaargespeeld om zwanger te raken en mijn lichaam ging hard aan het werk om een kindje te bouwen. De eerste 20 weken kropen voorbij, maar vanaf die 20 weken ging het snel! En hoewel het verre van makkelijke weken waren, ze vlogen om!

Op 22 Juni 2013, om 02:38 uur  werden Erik en ik de trotse ouders van een heel lief  klein meisje, Nyntha! Nyntha was voor ons een grote wens die in vervulling ging. We wilden graag nog een kindje en hoewel we al de trotse (lief)ouders waren van 4 gezonden meiden, bleef de wens bestaan. We troostten ons in de gedachten dat, als het niet zou lukken, we die 4  gezonden meiden hadden! En nu is Nyntha er. Nyntha is een hele brave, lieve en rustige baby. We genieten elke dag van haar. De nachten ik iets minder,  lol. Mijn nachtrust wordt goed op de proef gesteld en vooral het overdag stabiel blijven, maar ik zou haar voor geen goud meer willen missen. Ze ligt nu lekker te slapen en is dan zo heerlijk tevreden! Eigenlijk moet ze over een halfuur alweer eten. Ach, lekker laten slapen, toch?

Ons gezin is compleet. Larissa, Xanne, Eleni en Ymke hebben er een zusje bij, Erik heeft nu een compleet harem ;-). Wij zijn gelukkig!