Hoe anders liep het allemaal. Wat heeft dat ene telefoongesprek een hoop boosheid, frustratie, verdriet en onbegrip teweeg gebracht.
Ik heb gedaan wat van me gevraagd werd. Ik ben gestart met werken. En het waren maar 2 x 2 uur. En ja joh. Dat moest ik makkelijk aankunnen. En het zou allemaal zo goed voor me zijn. Even weg van de drukte thuis. Dan had ik even wat anders aan mijn hoofd. Het werd allemaal heel mooi afgeschilderd.
Maar als het nu alleen maar die 4 uur waren dat ik met mijn werk bezig hoefde te zijn. Naast die 4 uur werken, kwam er veel meer bij kijken. En kwamen er vragen. Onduidelijkheden. En als ik een vraag heb, dan ben ik de beroerdste niet maar neem ik de telefoon en ga ik op zoek naar een antwoord. Maar wanneer je je vraag stelt en je van 3 mensen 3 verschillende antwoorden krijgt, dan gaat het in mijn hoofd mis. Eigenlijk al na het tweede verschillende antwoord, maar bij het derde afwijkende antwoord ben ik net zo'n tekenfilmfiguurtje waar stoom uit de oren komt.
Tel daar de thuissituatie bij op. Een zieke Nyntha met een operatie in het verschiet, alle andere dingen die er zoal speelden. Een energielevel wat al niet je van het was. En toen was er dan die maandag dat bij mij het batterijtje weer leeg was. Zeg maar gerust kritiek niveau. En die dag heb ik me weer ziek moeten melden.
Ik heb gehuild, gejankt, geschreeuwd. Ik voel me een loser. Ik heb het gevoel dat ik heb gefaald. Ik kan verdorie niet eens 4 uur werken! Ik kan niet eens mijn gezin draaiende houden!
Inmiddels begint dat 2e weer een beetje te komen. Ik kan me er steeds vaker weer een beetje toe aanzetten om weer iets gezonds op tafel te zetten voor man en kinderen. Ons huisje ziet er weer wat beter uit. Nee, het is niet zoals het was. Ik ben er nog lang niet. De psychiater heeft me niet voor niks wat extra's gegeven. Maar ik kom er wel weer. Van het werk heb ik nu even een adempauze. Ik moet mijn gezicht af en toe laten zien in het filiaal. Dat lukt me wel. Mijn dingetjes een beetje verdelen, dan kan ik dat wel inplannen.
Aankomend weekend wordt ons mopje 1 jaar. En daarna staat ons een spannende tijd te wachten. Ik ben blij als het allemaal achter de rug is. Maar we zijn sterk. We slaan ons er doorheen!
