De migraine lijkt inmiddels onder controle. Ik ben nog een keer van medicatie geswitcht, maar in het, al eeuwen bestaande, middel Sandomigran lijk ik mijn maatje gevonden te hebben. Sinds januari *afklopt* heb ik geen migraine meer gehad. Ik heb ook wel het idee dat de kracht aan de linkerkant weer gewoon herstelt is zoals voorheen.
Qua gewicht is het wel lastig. Ik ben wel weer iets aangekomen. Komt het door de medicijnen en hun bijwerkingen? Ik denk van wel. En mijn eigen zwakte daarin, want ik ben de gene die dan toegeeft aan die lekkere trek. Maar ik beweeg daarnaast ook wel weer meer. Zo hoop ik het te beperken. En ik heb mezelf al af en toe streng toegesproken om wat beter op mijn eetpatroon te letten.
Maar mijn probleem ligt niet alleen bij de migraine zoals bekend. En daar gaat nu hopelijk eindelijk schot in komen. Over 2 weken rond ik de VERS-training af en morgen. Morgen start ik na een hele lange wachtlijst met EMDR. In 2008 heb ik die ook gevolgd met goed resultaat. Ik ga er nu dus vol goede moed in. Maar ook zenuwachtig. Omdat ik nu wel weet wat het inhoudt. Wat er op me afkomt. Dat het slopend is.
Het zullen waarschijnlijk 8 pittige afspraken worden, maar met weer een stapje dichterbij mezelf.
Na de EMDR staat er nog wat voor me te wachten. En daarna? Daarna ben ik Samantha versie 2.0. Helemaal nieuw. Hoop ik.
In de tussentijd speelt er nog zoveel. Met Nyntha staat nog een bezoek (of meer) aan het AZM in het verschiet. Voor Xanne loopt nog van alles. Ymke idem dito. Het houdt ons bezig. Maar we doen wat we kunnen. We komen er wel.
Sommige dagen is het moeilijker, sommige dagen weet ik werkelijk niet waar ik het zoeken moet. En ook zijn er gewoon fijne dagen. Dagen dat ik in de loop van de dag echt kan genieten. Die dagen zijn nog spaarzaam, maar daar geniet ik dan ook des te meer van.
Het komt wel goed schatje....
