Rond 9 uur hoor ik gestommel op de kamer van Xanne. Gisteren kwam ze thuis van haar vader en ze had bij Papa nog voor mij geknutseld! Dat had ik niet verwacht en al zeker niet aan zien komen. Ergens was ik toch wel nieuwsgierig wat ze voor me gemaakt had, ondanks dat ze bij Papa was.
Op school hadden ze beide al geknutseld, maar zoals mijn meiden echt op Mama lijken, konden ze allebei niet wachten om hun cadeautje aan mij te geven, dus die had ik al in mijn bezit nog voordat het Moederdag was.
Van Ymke kreeg ik een mooi beschilderd bloempotje met zonnebloemen in. "Om de dag water geven he Mama!" En ik heb het gedaan, om de dag heb ik de plantjes water gegeven, maar het mocht niet baten. De plantjes zijn inmiddels niet meer dan 2 stokjes. Wat ik verkeerd heb gedaan weet ik niet, maar Ymke zei heel lief tegen me: "Je hebt wel goed je best gedaan he Mama!" Zucht.. 'Ja lieverd, dat heb ik..' En om het goed te maken, gaan we binnenkort naar Intratuin en halen we daar maar een nieuw plantje voor in het potje. En ga ik het maar weer proberen.
Xanne had zelf een gedichtje geschreven. Al jaren krijg ik met Moederdag een van de vele standaardgedichtjes die ik nu ook overal her en der zie verschijnen bij andere Moederdagcadeautjes op internet. Dit zelf geschreven en zelf verzonnen gedichtje bezorgde me een brok in mijn keel. Zo lief en zo puur en dat van een meisje van 9. Bij haar gedichtje zitten Zonnebloemzaadjes. Ik durf de poging eigenlijk niet eens te wagen, ben bang voor net zo'n mislukking als met de plantjes van Ymke..
Even na 9 uur wordt er op onze slaapkamerdeur geklopt. "Wie is daar?" "Xanne en Ymke! We komen knuffelen!" En achter een bordje met 2 boterhammen met kaas en een kop koffie, komen mijn 2 meisjes naar binnen. De koffie en mn boterhammen worden op mijn nachtkastje gezet en Xanne vlucht naar haar kamer om haar cadeautje te halen. Ik word bedolven onder knuffels en mag dan de grote doos uitpakken. Aan de buitenkant zit chocola geplakt. Xanne had getwijfeld. Wilde Mama nu pure chocola of melkchocolade met hazelnoot? Ik kreeg pure chocola. Net verkeerd gegokt, maar hey.. Pure chocola gaat ook wel op toch? Ook had ze een mooie glazen fles helemaal geschilderd en er met een ander kleurtje "Mama" op geschreven. Een paar mooie tekeningen erbij en nog meer knuffels van die twee lieve meisjes.
De meisjes wilden gaan spelen beneden. Dat mag, ik kruip nog even terug onder de deken en laat de Moederdagen van de afgelopen jaren de revue passeren in mijn gedachten. Ik denk terug aan de Moederdag in 2003. Ik was nog geen moeder, maar wat wilde ik graag moeder worden. Mijn eigen moeder bezocht ik dat jaar niet, net als in 2001 en 2002. De dag na deze Moederdag deed ik de Zwangerschapstest die mij moeder zou maken! 13 Mei 2003 ontdekte ik dat ik, na 11 keer IUI eindelijk zwanger was!
Mijn eerste Moederdag in 2004. Ik was moeder van een lief klein meisje. Helaas was de situatie van ons gezinnetje toen dermate kritisch dat we bij een hele lieve vriendin en haar (ex-)man en kids in huis zaten. Mijn eerste Moederdag kreeg ik een plantje, ontbijt met verse aardbeien en een croissantje. Hoewel het een ongewone situatie was, was het een bijzondere dag. Een echt cadeautje van mijn dochter kreeg ik niet, maar wel een flinke poepluier. En ik kon me toen geen beter cadeau wensen van een meisje wat darmprobleempjes had! Ook in 2004 bezocht ik mijn eigen moeder niet. Niet wetende op die dag, dat ik in 2005 wél mijn moeder zou bezoeken.
2005 was voor het eerst sinds 4 jaar dat ik mijn moeder weer zag met moederdag. Deze dag zal ik niet snel vergeten, net als al die bijzondere dagen die ik in die 4 jaar heb gemist.
Alle Moederdagen die na deze Moederdag volgden waren bijzondere dagen. De tekeningen, de knuffels, de zelfgemaakte cadeautjes van de kids. Stuk voor stuk had het wat.
Vandaag kan ik wederom mijn moeder niet bezoeken. Niet omdat het niet mag zoals in die 4 jaren, maar omdat het gewoon niet kan. In mijn eigen buik groeit een klein mensje wat me dwingt tot rust houden. Met een hele drukke week voor de boeg met diverse belangrijke afspraken, moet ik noodgedwongen kiezen voor een dag rust. Met pijn in mijn hart. Maar ik heb mijn moeder even gebeld. Ze snapt het en ze weet dat ik er graag had willen zijn.
Het zijn de dagen dat ik me eens temeer besef hoeveel verdriet ik mijn moeder eigenlijk heb gedaan in die 4 jaar dat ik er niet was. Ik heb mijn kindjes nu elk jaar met Moederdag bij me gehad en ik kan me niet indenken hoe het moet voelen als je je kind 4 jaar niet ziet. Niks weet en alleen met vlagen hoort hoe het met haar gaat, via via... En een dochter die dan steevast heel bot doet als ze je ziet. Spijt heb ik er nog dagelijks van dat ik me zo heb laten manipuleren om dit te doen. Om de mensen, mijn ouders, mijn zussen en broer, zo te negeren, zo links te laten liggen. Dat verdienden ze niet. En hoe dankbaar was ik dat ik, na 4 jaar, weer welkom was. Mijn ouders lieten me binnen alsof ik nooit weg was geweest. Mijn dochter van 9 maanden werd verwelkomd. Nog nooit hadden ze haar gezien, maar ze was in een klap niet meer weg te denken. De helpende hand die ze me geboden hebben in de periode na die 4 jaar om me op mijn eigen benen te laten staan. Om me te helpen me vrij te vechten uit die situatie. En dankbaar ben ik nog steeds, nu bijna 9 jaar later, voor alles. Spijt voor het verdriet wat ik ze heb aan gedaan. Begrip voor de boosheid en de woede die ze hebben gevoeld, maar dankbaar dat ik ze weer in mijn leven heb.
En hoe het leven ook gelopen is in de afgelopen jaren, welke contacten er ook nog zijn en welke verwaterd zijn, om welke reden dan ook. Voor mij zijn ze allemaal, stuk voor stuk, elke dag in mn gedachten. En op dagen als deze net dat kleine beetje meer.
Fijne Moederdag voor iedereen die me dierbaar is!
