maandag 24 augustus 2015

Een dagje mee met Erik op de vrachtwagen ❤

Vrachtwagens en ik zijn niet de beste vriendjes. Meestal wijk ik al ver van te voren uit en duik de stoep op. Iets wat er al op jonge leeftijd in is geslopen. Een angst voor vrachtwagens. Gevoed als kind doordat op jonge leeftijd in onze omgeving een ongeluk gebeurde waarbij een vrachtwagen betrokken was (vrachtwagenchauffeur onschuldig) en waarbij 5 mensen van een heel gezin het leven lieten. Een jongen, even oud als ik, bleef over. Hij kwam veel bij ons over de vloer en het verdriet en de angst speelden een grote rol.

Maar ook de jaren erna en de media maakten het niet beter. De ongelukken die in de media voorbij kwamen leken alleen maar ongelukken te zijn met vrachtwagens. De een nog gruwelijker dan de ander en vrijwel altijd met fatale afloop. Mijn angst werd er niet minder om!

2 Jaar geleden kwam de broer van onze buurvrouw veel te jong om het leven bij een vrachtwagenongeluk. Zelf chauffeur. Tja...
En dan de fietsers die onder de vrachtwagens komen.

Met Erik als mijn dagelijkse chauffeur ging ik wel al anders naar de vrachtwagens kijken, maar mijn angst verdween niet. Erik hield er gelukkig wel rekening mee en Erik is sowieso privé al een hele zekere chauffeur. Erik liet me wel al inzien waar de gevaren zaten en dat het echt in heel veel gevallen niet aan de chauffeur ligt, maar aan de onbezonnen acties van de overige weggebruikers.
Nu Erik zelf weer op de weg zit als chauffeur, hadden we al afgesproken dat ik een keer met hem mee zou gaan. Omdat het gewoon gezellig is, maar ook omdat ik zo kan zien hoe het is om te zien wat hij ziet. En hopelijk dat zo mijn angst af zou nemen.

Vandaag was t die dag en of de angst weg is, nee. Maar ik heb wel gezien dat het inderdaad in veel gevallen de overige weggebruikers zijn die, in mijn ogen, niet nadenken over wat een chauffeur van een vrachtwagen eigenlijk kan zien? Het viel me al op tijdens ons eerste ritje vroeg op de dag.

Een smal donker 2-baans weggetje met aan beide kanten bomen. Uitwijkmogelijkheden naar de zijkant waren er dus niet. Erik reed tussen 70 en 75, iets rustiger dan toegestaan, maar dat gaf hem de tijd om te anticiperen op eventuele tegenliggers op het smalle bochtige weggetje. Ik zat al een tijdje in de zijspiegel aan mijn kant te kijken en na een minuut of 5 vroeg ik aan Erik wat die witte lichtbundel achter de auto was? Hij had zn achteruitrijlichten toch niet aan? Erik keek in de spiegel maar zag niks. Bij n volgende bocht zag ik het pas. Er zat een kleine Honda Civic achter ons. Zo dicht op ons geplakt dat ik hem wel zag, omdat ik al ruim 5 minuten in de spiegel zat te kijken, maar Erik kon hem vanuit zijn oogpunt niet zien.

En dan vraag ik me af: Wat bezielt je om op zo'n belachelijk smal weggetje zo dicht achter een span van 18 meter lang te gaan rijden. Als Erik had moeten remmen voor n tak op de weg of n overstekende auto, was er van die Honda Civic NIKS overgebleven. En naar wie was er met n vingertje gewezen? Naar Erik!

Gisteren las ik nog op n FB-pagina over gewone autochauffeurs een dagje mee laten rijden op de vrachtwagen. Ik bestuur geen auto, maar ik vind t zo'n gek idee niet!
Afgezien van dit euvel vond ik het heel bijzonder om mee te gaan met Erik. De vrachtwagen is waar Erik zijn hart zit. (Naast bij ons natuurlijk ). Nu heb ik kunnen zien hoe hij met passie achter dat stuur van dat grote bakbeest zit. Mooi om te zien en ik hoop dan ook dat hij dit werk nog heel lang mag en kan blijven doen.

En met hem nog vele echte chauffeurs! 

woensdag 12 augustus 2015

Social Media kan meer kapot maken dan je lief is!

Al een paar dagen branden mijn vingers voor het schrijven van een blog. Onderwerpen schieten mijn hoofd binnen en woorden rollen door mijn hoofd. Maar elke keer weer denk ik dan: "Nee Sam, niet doen!" Onderwerpen uit het nieuws met name. Het hele "Parnassia aan Zee-incident" bijvoorbeeld en hoe Social Media daarmee aan de haal is gegaan. Of de wijze waarop men reageert op de 'acties' van Politie of die nu negatief of positief zijn. Ik had er blogs over kunnen schrijven van pagina's lang, want ik kan me er zo verschrikkelijk boos om maken.
Boos, omdat men zonder wederhoor, zonder het hele verhaal te kennen mensen, bedrijven, restaurants tot de grond afbrandt. En tegelijkertijd ben ik me ervan bewust dat ikzelf een paar jaar geleden eigenlijk hetzelfde deed. Als ik iets hoorde of las of meemaakte dan ging ik los. Spuwde mijn gal en trapte.

Maar hoe is het ook alweer? Door schade en schande wordt men wijs? En ook ik leerde dat men met wederhoor veel verder kwam. Dat men met het oppakken van die telefoon en het bewuste bedrijf te bellen en informeren VEEL meer bereikte. Dat men door de persoon in kwestie aan te spreken wel eens het echte verhaal kon horen.
En ik heb ook mijn neus gestoten. Ben dierbare mensen kwijtgeraakt, omdat ik achter de verkeerde ging staan. Tja, door schade en schande?

Deze week heb ik op Facebook mensen uit mijn lijst gegooid. Ik doe dat niet snel. Ik laat niet zomaar mensen toe, maar gooi je er al sowieso niet zomaar uit. Eigenlijk om bovengenoemde reden. Heb er lang over lopen dubben, maar op een gegeven moment werd de ergernis te groot.
En nu denk ik achteraf: "Had ik niet met ze in gesprek moeten gaan?" En ik denk eigenlijk ook gelijk: Nope! Tis goed zo.

En nu ik het neerschrijf in deze blog, merk ik dat ik nog zoveel meer over dit hele onderwerp wil neerzetten. Dat ik toch geneigd ben om dieper in te gaan op dit onderwerp. En daarom stop ik. Ik sluit dit blogje af en ga iets doen. Voor IK mezelf in dit onderwerp mee laat trekken. In een onderwerp over nieuwsitems waar ik eigenlijk mijlenver buiten sta. Maar waar ik me veel te veel van aantrek.

Wat ik wel nog kwijt wil: "Voor je iemand (bedrijf, mens of wie dan ook) via Social Media in een kwaad daglicht wilt gaan zetten, denk dan eerst eens even na. Zou je misschien zelf het probleem kunnen oplossen door contact te leggen met de persoon, zonder misschien zijn hele zaak om zeep te helpen dmv Social Media? Ja? Misschien moet je dat dan eerst proberen. Met de meeste mensen is echt te praten. Social Media is een prima medium om te gebruiken, maar niet om te misbruiken!
Tis net als met drank. Ook Social Media kan meer kapot maken dan je lief is!"