Voordat ikzelf kinderen op deze wereld zette, hoorde ik wel eens mensen zeggen: "Ik begin niet aan kinderen. Op deze wereld zet ik geen kinderen!"
Jong als ik was dacht ik niet na over wat ze bedoelden met "deze wereld".
Als ik kijk naar gisteren en vandaag denk ik dat de mensen die dat een 15 jaar geleden zeiden, ook geen idee hadden dat onze wereld er nu zo bij zou kunnen liggen.
Sinds 9/11 is onze wereld al in rep en roer, maar dat is al enige jaren, God zij dank, (bijzondere woordkeuze) in redelijk rustig vaarwater. Ja er zijn over de wereld gevechten die erg genoeg geloofsgerelateerd zijn. Maar voor ons als Nederlanders, Europeanen, eigenlijk ver van ons bed. Je zag op tv Irak, Iran, Syrië. Je las over het meisje uit Maastricht wat naar Syrië was afgereisd. Maar persoonlijk was ik er niet mee bezig wat dat nu werkelijk echt inhield.
En natuurlijk kun je je niet verschuilen voor de berichten van de afschuwelijke onthoofdingen. Al hoefde ik de beelden niet te zien. Je kunt je niet verschuilen voor de ellende in de wereld, maar je gaat gewoon door met je leven, want het is toch allemaal ver weg.
En toen was er ineens gisteren. 3 Mannen stormen gewapend bij een Media - bedrijf binnen. 12 mensen worden vermoord. Gewoon omdat ze cartoons hebben gemaakt die kwetsend zouden zijn.
Maar het houdt niet op bij gisteren. Vandaag gaat het door. Gijzelingen in Parijs en omstreken. In een supermarkt. In een drukkerij.
Het heeft vrijwel heel Nederland bezig gehouden. Wat zeg ik. Ik denk wel de hele wereld.
De Franse Politie wist het tot een einde te brengen. De gijzelnemers zijn dood. Helaas een aantal gevangengenomene ook.
Op social media gaat er massaal een zucht van verlichting door Nederland. Ze hebben ze! We kunnen weer ademhalen! Ze zijn dood! Die doen niks meer!
Maar dan komt er nieuw nieuws binnen. Nieuwe gijzelingsacties. In Versailles en in Montpellier.
En dan denk ik heel even. Op wat voor een wereld lopen wij rond. Op wat voor een wereld heb ik 3 kinderen gezet? Zijn we veilig? Hoelang zijn we nog veilig?
En even later besef ik me weer waar we staan. Dat het meevalt... Hoop ik...
Wat een bizarre wereld leven we in....
Komt wel goed schatje... *zet heel veel glaasjes Roosvicee neer*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten